Farmwork

Hoi hoi,

Vorige blog vertelde ik jullie over het leven uit onze auto. Toen ik het terug las besefte dat ik eigenlijk niet heb beschreven hoe het nou eigenlijk is om uit een auto te leven. Ik beschreef alleen maar de dingen die we gedaan hadden. Ik vind het dus eigenlijk nog wel leuk om dat te beschrijven want het is een unieke ervaring.
Dus… leven vanuit een auto. Leven vanuit een auto houdt in dat je achtertuin en voortuin rechtstreeks in de natuur is. Eigenlijk maak je tijdelijk deel uit van dat stukje natuur. De dieren komen soms erg dichtbij en doen gewoon hun ding zonder op of om te kijken als je ze niet stoort. Het betekent luisteren naar de rustgevende geluiden van dieren, vogels, wind en rivieren maar soms ook het enorme kabaal wat de krekels of sommige vogels maken. Het betekend erg cozy koken op 1 gasfornuisje of op het kampvuur. Het houd in de afwas doen in riviertjes of onder kraantjes en het sprokkelen van hout om een kampvuur te maken. ’s Avond genieten van de prachtige sterrenhemel (als het niet bewolkt is) en en knetteren en warmte van het kampvuur. Vroeg naar bed en vroeg op. Onze biologische klok werd helemaal gelijk gesteld met de zon. Als we langer dan 1 nacht op dezelfde plek bleven konden we een kampje opzetten met een tentje met al onze spullen en dat dan achterlaten. Als we maar 1 nacht bleven betekende dat we de auto constant om moesten bouwen van bed naar bagage vervoersmiddel. Ook zijn we weken bezig geweest met ons bed gelijk te krijgen door er karton en yoga matjes onder te leggen. Als het regende hadden we nergens om in te schuilen dan onze auto. Als we nog moesten koken moesten we in de auto koken of naar een overdekte picknick tafel rijden. Als het droog was maar hard waaide moesten we zorgen dat we het gasfornuisje zo afschermde dat de wind de warmte er niet rechtstreeks onderuit blies. Een andere grote ergernis (Jonnie’s grootste) was dat we de koelboxen koud moesten houden met ijs. Dat klinkt allemaal nog te doen.. Maar ijs smelt, en als ijs smelt wordt het water.. en water geraakt overal! De hoeveelheden eten die we weg hebben moeten gooien zijn veel te groot! We moesten alles goed afsluiten en op een gegeven moment stopten we plastic dozen in dozen in onze koelbox. Zelfs na een maand hadden we onze techniek nog niet goed genoeg om al het eten te redden en koud te houden! Nachtmerrie. Daarnaast heb je geen elektriciteit in de auto anders dan de accu en ons zonnepaneel met extra accu. Alles opladen was dus ook niet makkelijk. Op veel plaatsen kun je gratis kamperen maar niet overal hebben ze douches. Hierdoor word je erg creatief, je doucht aan een wasbak, gaat stiekem kampeer parken in om te douchen of gooit simpelweg water over elkaar heen met een 10L tonnetje vol met water. Niet altijd even warm maar meestal wel erg grappig. Leven uit een auto lijkt dus allemaal heel cool en gaaf, en dat is het ook! Maar het komt ook met een ergernis hier en daar.

Nu over het werk. We gingen kamperen op een caravan park wat dichtbij de boerderij was omdat dit ongeveer het enige was waar we konden kamperen. Dit haalde de meest vervelende kanten van kamperen weg doordat er een koelkast was, elektriciteit, een onderdak en warme douches. De eigenaar was een erg vriendelijke man die jaren voor Nederlanders had gewerkt op baggerschepen. Hij nodigde ons zelfs uit op zijn verjaardag en zorgde voor erg veel eten en drankjes. Ook had hij wat medelijden met ons dus zou hij een kamer voor ons klaar maken. De volgende dag kwamen wij uit werk en had hij dit daadwerkelijk gedaan. Erg aardig. Eerste keer voor ons om niet meer in onze auto te slapen maar op ons matras op de grond. In ieder geval lagen we op een even ondergrond. Ook was daar een zwembad en enorme bbq die we konden gebruiken. Er waren veel vogels en hij had 2 honden. 2 Jack Russels en de een was de mama van de ander. De puppy was erg ondeugend maar een ontzettend lief hondje. De mama was altijd in een soort oorlog met de Noisy Minors (vogels) om wie de baas was van de camping grond. Ze ging de vogels opjagen en als Roxy over het veld liep startten ze met enorm veel geluid maken en probeerde de vogels de staart van haar te pakken, terwijl ze zonder op of om te kijken gewoon doorloopt. Was erg grappig om te zien. De eigenaar (Troy) vertelde dat ze er een paar gedood heeft al als ze haar staart probeerde te pakken. Ook heeft ze een keer een giftige slang dood gemaakt. Ze vond het ook erg leuk als je water naar haar toe gooide, dan begon ze het water te vangen in haar mond. Elke keer als wij naar het zwembad liepen hoorde ze ons en rende naar het poortje. Leuk vermaak zo die 2 honden.

Het werk was best prima eigenlijk. Begonnen om 7u en waren dan om 2 uur weer klaar. We plukte de olijven een voor een en we hadden een soort van tas/mand om. Deze konden we legen wanneer we wilden en al snel werden we handig in het plukken van de olijven. Kregen per uur betaald en konden naar muziek of audioboeken luisteren. De eigenaresse was een Duitse vrouw van 80 jaar oud en hield ontzettend van haar olijven. We steken als snel een vriendschap op met 2 mannen (Marty en Tim) die daar fulltime werkte en ze probeerden ons steeds te helpen met makkelijkere klusjes geven. Of ons mee te nemen als er gesorteerd moest worden, dat was namelijk uit de zon. Ze mochten het andere Duitse backpackers koppel niet zo. We hebben veel met ze gelachen. Ook werkte er een oude man van 80 genaamd Bill. Bill had een schapen boerderij en vroeg ons om een keer langs te komen voor eten. Ik vroeg of hij jonge lammetjes had en hij zij: “ Yes ofcourse, you can kill one if you want?” Haha dat maakte me zo aan het lachen. Ik wilde er gewoon eentje zien en aaien haha. Ook gooide hij zo 10 olijven naar me toe om te zien of ik kon vangen en we hadden regelmatig een watergevecht met hem. Jonnie en ik mochten ook altijd de Buggy rijden. Lijkt op zo’n strand buggy en wij moesten hem altijd van en naar de fabriek rijden. Was erg leuk.

Na de eerste week gingen we op de boerderij kamperen gratis en kochten we een tent zodat we wat meer comfort hadden. Dit was erg relaxt. Konden ook de keuken in de fabriek gebruiken en er waren douches. Perfect dus! We hadden een mooi plekje aan het water waar het heel stil en rustig was. De boerderij was enorm, was 1000 hectaren groot en had heel veel wildlife op dat grondgebied. Helaas was het seizoen na 3 weken over en zijn we nu weer in Brisbane. Jonnie en Steve werken samen aan de muziek voor een documentaire die erg belovend is. We gaan nu werk en een appartementje zoeken hier tot juni want dan komen Jonnie’s ouders en gaan we een rondtrip doen van Sydney tot Cairns.

Hou jullie snel weer op de hoogte van onze vorderingen in Brisbane!

XX Sanne en Jonnie